با مصوبه دستمزدها دولت خود را مسخره کرده، بر علیه خود دست به کودتا زده است.
عزم جزم عروسکهای مقوایی، عمامه زیر بغل، کت‌ها روی شانه‌ها، باسن های فربه، خیک بر آمده، دلقکهای کنترل تورم ... طبقه حاکم به درک، هر چه هست، برای طبقه کارگر، اما این مصوبه مرده بدنیا آمد. بوی الرحمن آن از خانه کارگر بر پا است. جنازه ای که روی دست صاحبان خود مانده است.
سوال اینست که طبقه کارگر با مصوبه دستمزدها چه خواهد کرد. دستمزدها نبض جامعه را در دست میگیرد. باید در دست بگیرد.
یک چهار پایه، اتحاد کارگری، آژیتاتور های کارگری همه آن چیزی است که لازم است.
بیانیه مجامع عمومی کارگری، کارخانه پس از کارخانه، محله پس از محله، اعتصاب پس از اعتصاب:
دولت باید استعفا دهد، مجلس استیضاح شود.
زنده باد دستمزدها!
زنده باد اراده و حق طلبی کارگری!