دیوار کارگر هر چقدر هم کوتاه باشد، مصوبه جنایتکارانه یک مشت مواجب بگیر و شورای عالی کارشان نمیتواند بسادگی زندگی چهل میلیون عضو خانواده بزرگ کارگری را به بازی بگیرد.
هیچ چیز موجه تر و ضروری تر از برگزاری یک جلسه مجمع عمومی کارگران در هر فابریک برای بررسی مصوبه دستمزد نیست. این ضرورت در مورد محلات، محافل و تشکل و سازمانهای کارگری نیز صدق میکند.
تاکید بر مجمع عمومی بخاطر امکان دخالت هر کارگر در هیبت یک فرد، یک موضع، یک اراده، یک تصمیم و نه فقط در هیبت یک رای در جمع همکاران است.
مهم است که مصوبه دستمزدها به بحث گذاشته شود و پس از استماع نظر کارگران مصوبه به رای گذاشته شود. صورت جلسه باید علنی باشد، دز اختیار عام قرار بگیرد و یک نسخه آن برای شورای عالی کار ارسال شود.
در قدم اول میتوان فقط به یک رای گیری ساده بسنده کرد، مساله مهم برگزاری مجمع با شرکت حدالامکان همه کارگران واحد مربوط است. در قدم بعدی میتوان با اختصاص وقت کافی به بحث گذاشت که کارگران میخواهند با مصوبه چه کار کنند.
این اقدام میتواند بمثابه یکی از سنت های جنبش دستمزد طبقه کارگر ایران مرسوم و جدی گرفته شود.
مصوبه دستمزدها و حمله دولت مهم است، کاری باید کرد. جواب کارگران به همان اندازه قدرتمند است وقتی به اتحاد و همبستگی خود مراجعه کنند... اما اول باید سیفون را روی حضرات و مصوبه شان کشید.